Michałowa (od odc. 39 właściwie Japyczowa) (Marta Lipińska) – postać pierwszoplanowa serialu Ranczo i filmu Ranczo Wilkowyje, pracuje jako gospodyni na plebanii.
Michałowa to doświadczona, mądra, konserwatywna i nieco ciekawska kobieta. Niezwykle obrażalska i sarkastyczna, w głębi duszy jednak ciepła i odpowiedzialna. Lubi wiedzieć, co dzieje się na wsi. W praktyce ma znajomości w całej gminie, a dzięki temu wpływ na wszystkie postaci grające w serialu, począwszy od rodziny Koziołów, poprzez środowisko miejscowych kobiet, a kończąc na samej kurii i biskupie Wacławie Sądeckim. Jest także znakomitą kucharką – jej specjalnością są żeberka w miodzie.
Jest żoną Stanisława Japycza, wcześniej była wdową. Nie poznajemy jej prawdziwego imienia, wszyscy (łącznie z mężem) nazywają ją Michałową, bo jej pierwszy mąż miał na imię lub nazwisko Michał.
Przed akcją serialu
Michałowa jest rdzenną mieszkanką Wilkowyj. Gdy była młodą panną, podkochiwał się w niej obecny mąż Stach Japycz, jednak podzieliły ich poglądy polityczne i prawdopodobnie też różnica wieku. Jako nastolatka rzucała oszczepem, a jej największym sukcesem było zdobycie wicemistrzostwa województwa[3]. Wyszła za mąż za człowieka o nazwisku (lub imieniu) Michał – stąd jej przydomek Michałowa. Po pewnym czasie bezdzietnie owdowiała – mąż umarł w jeszcze dość młodym wieku[4]. Michałowa od wielu lat zajmowała się plebanią, bowiem była gospodynią jeszcze przy proboszczu poprzedzającym ks. Piotra.
Seria 1
Michałowa, Dyrektorka Szkoły i Posterunkowy Stasiek
Michałowa jako kobieta tradycyjna nie ufa nowym prądom płynącym od Lucy. Na początku nie lubi jej, a nawet osądza ją o przynależność do sekty. Nie podoba się jej, że Ksiądz nadmiernie ją polubił. Na przekór Amerykance razem z Więcławską, Dyrektorką szkoły i Wójtową organizuje obiady na plebanii dla dzieci z biedniejszych rodzin. Po pogadance o antykoncepcji zmienia nastawienie do Lucy. Nakłania Księdza, by zaradził anomalii w domu Solejuków.
Seria 2
Pewnego dnia spotyka, siedzącego na ławeczce, dawnego znajomego – pana Stacha i zaprasza go na plebanię. Ich częste spotkania stawiają plebana w niezręcznej sytuacji. Lubi Japycza za to, że jest dżentelmenem wciąż ją komplementującym. Na oczach całej wsi wychodzą na niedzielny spacer. Gdy jednak Michałowa zastaje Stacha pijącego pod sklepem mamrota, robi mu przy kolegach awanturę, co Japycza bardzo irytuje i ich przyjaźń kończy się. Ksiądz, nie chcąc już więcej znosić zażaleń Michałowej, doprowadza do pojednania między nimi. Gdy Wezół planuje wyjechać do Szkocji do pracy Michałowa bierze udział w planie awaryjnym, by zmusić doktora do pozostania w Wilkowyjach. Razem z Amerykanką i Wójtową organizuje przyjęcie urodzinowe bliźniaków – Księdza i Wójta.
Seria 3
Kiedy spłonął Country Club Michałowa zbiera na naradę Solejukową i Hadziukową. Postanawiają napisać petycję do Wójta, by zawczasu zablokować odbudowę gospody. Odpisy petycji wysyłają do powiatu, województwa i do kurii. Kiedy wychodzi na jaw romans Lucy i Kusego, gospodyni w przeciwieństwie do Proboszcza nie widzi zastrzeżeń do ich związku, co budzi u księdza czarne myśli. Lecz gdy Proboszcz postanawia wyjechać, do Michałowej dociera, że to nie przelewki. Postanawia z mieszkańcami wsi napisać petycję do kurii, żeby nie wyraziła zgody na wyjazd proboszcza. Kiedy nowy wikary w swoim pierwszym kazaniu piętnuje Lucy Michałowa pierwsza wstaje z miejsca na znak protestu i solidarności z Amerykanką. W ostatnim odcinku wychodzi za mąż za Stacha Japycza.
Seria 4
Michałowa wraz ze Stachem są już małżeństwem. Między nimi dochodzi do częstych kłótni – ich powodem są zwykle drobnostki. Księża znudzeni są ciągłym godzeniem małżonków, więc fundują im wycieczkę do Grecji. Po powrocie Michałowa jest wypoczęta, serwuje na kolację księżom musakę, której niestety nie da się jeść. Kiedy na Lucy padają oskarżenia o kradzież pieniędzy gospodyni wraz z Klaudią namawiają kapłanów, aby nie zostawiać jej samej. Michałową irytuje zachowanie ciotki księdza, która cały czas ma pretensje do gospodyni; Michałowa jest nawet gotowa rzucić pracę na plebanii. Ciotka nie chcąc do tego doprowadzić zmienia swoje nastawienie.
Seria 5
Michałowa nie może wytrzymać długiego pobytu na plebanii Wójta. Jest również zła na wikarego, że przez swoją dobroduszność porozdawał pieniądze parafii, pakując ją w finansowe tarapaty. Z uwagi na pobyt na plebanii byłego wójta i Klaudii Michałowa uważa, że powinna dostać dwa razy tyle większą płacę. Księża nie zgadzają się i jednocześnie robią wszystko, aby wójt i Klaudia wyprowadzili się.
Pewnego dnia podczas pracy na plebanii doznaje nagłego i silnego bólu kręgosłupa, przez co zostaje zmuszona wziąć urlop zdrowotny. Zastępuje ją Jola, która nadspodziewanie dobrze sobie radzi, o czym nie szczędząc pochwał wobec zastępczyni informuje Michałową ks. Kozioł. W efekcie Michałowa popada w depresję i zaczyna czuć się niepotrzebna, więc księża, chcąc ją podnieść na duchu, postanawiają dla odmiany oczernić Jolę w jej oczach i opowiadają kłamstwa, jakoby cała umiejętność gotowania Joli sprowadzała się do jednej potrawy, a z resztą obowiązków w ogóle nie dawała sobie rady. Kłamstwo jednak ostatecznie wychodzi na jaw i księża muszą włożyć wiele wysiłku, aby przeprosić obie kobiety.
Między nią a proboszczem dochodzi do konfliktu po tym, jak Lucy wprowadziła na wieś taoistyczną gimnastykę. Michałowa chce, by Ksiądz poparł obecną wójt w referendum w sprawie jej odwołania, jednak tamten nie chce zająć stanowiska w tej sprawie. Ostatecznie pod naciskiem jej oraz wikarego proboszcz udziela poparcia Amerykance.
Seria 6
Po przyjeździe nowego wikarego Michałowa usiłuje zaprzyjaźnić się z nim. Nie jest to proste, bo nowy wikary Maciej jest zupełnie oderwany od rzeczywistości, a i język, którego używa na co dzień, zawiera większość słów kompletnie Michałowej nieznanych – co ona odbiera osobiście (choć zupełnie błędnie) jako szydzenie z niej. Wikary z pasją wykłada Michałowej zawiłości wiary, co nieoczekiwanie wzmaga w niej ciągoty feministyczne. Pomaga Proboszczowi rozwiązać kwestię wiary nowego wikarego.
Seria 7
Michałowa z księdzem
Michałowa postanawia wzbudzić ambicje księdza proboszcza, wywołując przez to arytmię u duchownego.
Pod wpływem wywodów wikarego na temat kuchni średniowiecznej Michałowa postanawia ją wypróbować w praktyce – przez jakiś czas serwuje jarskie potrawy zarówno księżom na plebanii, jak i Stachowi w domu. Skutek jest taki, że wszyscy mają ich dosyć, a księża potajemnie wyjadają wędliny z lodówki. Dopiero po kłótni ze Stachem postanawia wrócić do gotowania tradycyjnych, mięsnych dań.
Dzielnie wspiera „podziemie” podczas akcji przeciw prokuraturze, od początku wierząc w to, że Lucy jest niewinna. Dostaje także propozycję bycia gospodynią biskupa, ale z powodów rodzinnych odmawia.
Seria 8
Kiedy po powrocie wikarego Roberta ma do obsługi trzech księży dostaje od Proboszcza podwyżkę płac. Chcąc się odwdzięczyć pomaga Proboszczowi pogodzić skłóconych wikarych.
Kiedy Lucy przedstawia niepokojące informacje dotyczące przyrostu naturalnego gospodyni bierze sprawy w swoje ręce i chodzi po wsi, namawiając mieszkańców do „ratowania ojczyzny”.
Kiedy plebanię odwiedza biskup Sądecki Michałowa rozmawia z nim w cztery oczy, przez co udaje się jej uzyskać poparcie biskupa w sprawie „rewolucji religijnej” zapoczątkowanej przez Proboszcza.
Czerepach, przerażony wizją ogromnego skandalu obyczajowego z udziałem osoby Senatora, prosi Michałową o pomoc. Gospodyni udaje się do Haliny, a następnie do Senatora, gdzie nakazuje obojgu natychmiast zakończyć romanse.
Poproszona przez Wezółową zostaje filarem wilkowyjskiego chóru. Gdy przed występem chóru biskup Sądecki przekazuje wspaniałą nowinę, jaką jest awans Proboszcza na biskupa pomocniczego, zachwycona takim obrotem sprawy chwilowo mdleje, a następnie razem z innymi kobietami występuje w kościele podczas uroczystej mszy świętej.
Seria 9
Michałowa przeżywająca wyprowadzkę biskupa
Michałowa i poturbowany dziennikarz
Jest bardzo dumna z awansu Piotra Kozioła na biskupa, jednocześnie jednak bardzo przeżywa jego planowaną wyprowadzkę do kurii w Lublinie. Z radością przyjmuje wiadomość, że remont mieszkania nieco się przeciągnie i na razie pozostanie on na plebanii. Od tej pory plebanię nazywa „rezydencją biskupa Kozioła”, a sama samozwańczo zostaje jego sekretarką – umawia mu interesantów i prowadzi kalendarz spotkań.
Córce swojej ciotecznej siostry Weronce, która znalazła się w dramatycznej sytuacji życiowej, załatwia pracę na plebanii. Gdy widzi, że kobieta wzbudza niezdrowe zainteresowanie u młodych księży, udaje się do magistra Polakowskiego i drobnym szantażem zmusza go do zatrudnienia Weronki w aptece.
Otrzymuje od jednego z ciekawskich dziennikarzy propozycję udzielenia „pikantnego wywiadu” na temat biskupa, na co się ochoczo zgadza, opacznie rozumiejąc słowo „pikantnie” jako po prostu „ostro”. Dopiero gdy Witebski wyprowadza ją z błędu, natychmiast wycofuje się z tego pomysłu, a nachalnego żurnalistę (wcześniej już poturbowanego przez ławeczkowiczów) traktuje ścierką. Jednak to zdarzenie uświadamia jej, że gospodynie na plebaniach nie mają żadnej możliwości wzajemnej wymiany doświadczeń. Wpada więc na pomysł uruchomienia własnej strony internetowej, w czym pomaga jej ksiądz Maciej. Zainteresowanie gospodyń jest tak duże, że do biskupa zaczynają spływać liczne skargi od zaniepokojonych księży z okolicy. Sprawa trafia nawet do biskupa Sądeckiego, który przyjeżdża z osobistą interwencją. Jednak po zbadaniu sprawy obaj biskupi uznają, że inicjatywa Michałowej jest raczej godna pochwały niż nagany i biskup Sądecki nakazuje dodać na stronie internetowej adnotację, iż jest ona prowadzona za jego osobistą zgodą.
Wspiera Solejukową od której – na skutek wygranej w Lotto – odwrócili się wszyscy sąsiedzi i przyjaciele. Dzięki jej słowom Kazimiera wpada na pomysł, jak uporać się z problemem.
W ostatnim odcinku udaje się z biskupem do Lucy, aby ją pożegnać przed wyjazdem do USA. Nie wiadomo skąd Michałowa wie o wyjeździe, ale „taka jej rola – wiedzieć”. Z radością przyjmuje decyzję biskupa, który postanawiając być „bliżej ludzi” rezygnuje z zamieszkania w Lublinie i pozostaje w Wilkowyjach.
Seria 10
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
Jako pełnoetatowa gospodyni „samego biskupa” z trudem znosi prospołeczne zapędy księdza Macieja, który z dobroczynnych akcji, polegających na sprzątaniu cudzych podwórek i rąbaniu drewna, wraca w podartej sutannie umorusany jak chłystek. Co gorsza, do tych akcji przyłącza się biskup – ale nie na długo, bowiem kawał drewna nieszczęśliwie uderza go w nogę, powodując kontuzję.
Jak wszyscy na plebanii jest zaniepokojona coraz ambitniejszymi planami PPU i jej prezesa, a zarazem brata księdza biskupa. Najlepiej byłoby spytać o nie Czerepacha, ale biskup obawia się, że przez takie wypytywanie można mu niechcący poddać jakiś szalony pomysł, na który do tej pory sam jeszcze nie wpadł. Gdy wysłany na dyskretne i dyplomatyczne zwiady ksiądz Maciej niewiele się dowiaduje, Michałowa przejmuje pałeczkę i bierze na spytki samego Pawła Kozioła. Z rozmowy wyciąga jednak błędne wnioski i sądzi, że Czerepach wraz z prezesem chcą popełnić jakiś szwindel z zakupem ziemi.
Interweniuje u biskupa Sądeckiego który, dając słowo szefostwu PPU że kuria nie będzie zajmować żadnego stanowiska w kwestii ich kandydata na urząd prezydencki, uniemożliwił jednocześnie podjęcie jakichkolwiek działań zapobiegawczych Piotrowi Koziołowi. Biskup ulega i wraża zgodę na wypowiedź o charakterze prywatnej opinii, ale gdy w efekcie dochodzi do medialnej przepychanki między braćmi, biskup Sądecki wydaje swojemu podwładnemu całkowity zakaz wypowiadania się publicznie na temat polityki.
Wspiera zgłoszony przez księdza Macieja pomysł stworzenia w Dopiewie domu samotnej matki. Nie tylko pomaga w ustaleniu kosztorysu, ale także podejmuje kroki w celu nakłonienia Doktorowej do przyjęcia funkcji kierowniczej w tej placówce.
Gdy Klaudia szuka na plebanii pomocy w sprawie szerzącej się przemocy domowej wobec kobiet i dzieci, podsuwa jej – mniej lub bardziej świadomie – nie do końca legalne, ale skuteczne rozwiązanie.
W ostatnim odcinku wraz z księdzem Maciejem wita w dworku Lucy, która właśnie wróciła z Nowego Jorku. Sposób w jaki Michałowa dowiedziała się o jej powrocie pozostaje tajemnicą.
Ranczo Wilkowyje
Jej rola w filmie ogranicza się do kilku scen, m.in. powiadomienia księdza proboszcza o przybyciu Więcławskiego oraz obecności na plebanii podczas spotkań księdza z Czerepachem i Więcławskim, a później – z Lucy, Kusym i Louisem.
Cytaty
- „Ksiądz ma swoje tajemnice spowiedzi, a ja mam swoje.”
- „Ciekawe od jakiej wysokości zaczyna się ten lęk wysokości.”
- „To ja może z księdzem proboszczem pójdę… Tak na wszelki wypadek.”
- „Gdyby moja reputacja od tego spaceru z panem Stachem ucierpieć miała, to byłby znak, że wcześniej nic nie była warta” – do Stacha Japycza
- „Mordownia spaliła się, ale atmosferę wójt uratował.” – o Country Clubie
- „No tak to już jest z artystami, że trzeba ich utrzymywać.” – o Kusym
- „Z piciem nie należy przesadzać i z niepiciem też nie.”
- „W prasie kolorowej i w reklamie tylko głupi prawdy szuka.”
- „A ten gdzie wlazł, nie widzi że posadzone?!” – do policjanta
- „A kto by tam głupiej Michałowej słuchał.”
- „A cóż to, nagle wójt ludzkim głosem mówi?”
- „A szydzić z prostego człowieka to bardzo nie po chrześcijańsku.” – do wikarego Macieja
- „A teraz jak dzieciaki najedzone będą to żadne do Amerykanki nie pójdzie.” – do Więcławskiej, Dyrektorki Szkoły i Wójtowej
- „Jak Pan Bóg chce kogoś pokarać, to mu rozum odbiera. Chce wojny będzie miał wojnę.” – o Czerepachu do Więcławskiej, Dyrektorki Szkoły i Solejukowej
- „A choćby pani wójt wezwała wojsko a nawet ZOMO, to my nie ustąpimy” – do Lucy
- „Jak tam w mieście jest to ja nie wiem, ale na wsi to taki antyklerykalizm jak i proboszcz. Jak proboszcz dobry, jak u nas, to żadnego antyklerykalizmu nie ma, taka cała prawda.” – do kobiet i Proboszcza na plebanii
- „Kobiety mają rację, że na zimne dmuchają.” – do Wójtowej, Lodzi i Proboszcza
- „A proszę, proszę, każdy podpis się liczy.” – do Stacha Japycza
- „Jak mam się związać jeszcze z jakimś mężczyzną to tylko z cierpliwym.” – do Stacha Japycza
- „Podpiszcie, przynajmniej jakiś pożytek z tego waszego siedzenia tutaj będzie.” – do Hadziuka i Pietrka
- „Ja przepraszam bardzo, ja już nigdy w życiu do eminencji eminencjo nie powiem.” – do biskupa Kozioła
- „Pan Bóg świadkiem, że ksiądz nie zasłużył.” – do Proboszcza
- „Ale tego co tak naprawdę mnie interesuje to tego ksiądz mi nie udostępnił.” – do Proboszcza
- „Ale ja mam dobrą pamięć i zapamiętam to sobie.” – do Proboszcza
- „Trochę ruchu księdzu Proboszczowi też się przyda” – do Proboszcza
- Proboszcz: „Co ja mam w tańcu z gwiazdami jakimś wystąpić?”
Michałowa: „To akurat z księdza nadwagą to niezbyt dobry pomysł.”
Cytaty o Michałowej
- „Ot, nowa perspektywa…” – Stach Japycz
- „Kobieta dorodna, ale charakter ma niepojęty.” – Stach Japycz
- „Charakter trudny i niezrównoważona, jak widać. Ale gotuje wybornie.” – Proboszcz do nowego wikarego Roberta
- „Widzisz? Tak to z kobietami jest. Im gorszy charakter, tym lepiej gotuje.” – Paweł Kozioł
- „Ja nie wiem czy ta kobieta musi się do wszystkiego wtrącać? Nawet dietę do duchowych ćwiczeń ustalać?” – Proboszcz
- „Nie dziwota, że świętej pamięci męża pani Michałowej Pan tak młodo zabrał do swojego królestwa.” – Proboszcz
- „Będzie mi tu ta księżowska sługa czarny desant wciskać.” – wójt Kozioł do Dudy
- „Co ja z tą kobietą mam, to ludzki język wypowiedzieć nie zdoła.” – Proboszcz
- „No przepis powinien być, żeby wdów na plebaniach nie zatrudniać.” – Proboszcz
- „Łapie wszystkich, jak bramkarz piłki. Na trenerkę Dudka powinni ją wziąć.” – Proboszcz
- „W więzieniu mniej człowieka obserwują niż we własnym domu.” – Proboszcz
- „Naprawdę, dzięki Michałowej ja nie muszę sobie wyobrażać, jak wygląda czyściec.” – Proboszcz
- „Ja od dawna wiem, że Michałowa mi się trafiła za moje grzechy. Ale żebym ja do tego stopnia nagrzeszył, to ja naprawdę nie przypuszczałem.” – Proboszcz
- „Pani Michałowa to moją żonę znacznie przewyższa.” – doktor Wezół
- „Kobieta jak stal. Na co dzień trudna trochę, ale w takiej sytuacji lepsza od husarii.” – Stach Japycz
- „Podsłuchuje… Moja też podsłuchuje.” – biskup Sądecki
- „Mnie wystarczy, że Michałowa podsłuchuje. Drugiego takiego czułego rekordera jak Michałowa to w żadnych studiach nie mają.” – Proboszcz (Ranczo Wilkowyje)
Ciekawostki
- Mimo że od trzeciego sezonu nazywa się Japycz, każdy – nawet mąż – zwraca się do niej po przydomku jaki przejęła od nazwiska (bądź imienia) pierwszego, zmarłego męża.
- Michałowa jest jedyną nieepizodyczną postacią serialu, której nie znamy z imienia.
- Jest młodsza od swojego męża – Stacha – o 20 lat[5].
Zobacz też
Postacie
Inne
Przypisy
- ↑ odc. 21 Jesienna burza
- ↑ odc. 60 Seks nocy letniej
- ↑ odc. 38 Złoty deszcz
- ↑ wypowiedź proboszcza z odc. 3 Ksiądz z inicjatywą
- ↑ odc. 45 Wymiana międzypokoleniowa
| Postacie – Ranczo Wilkowyje | |
|---|---|
| Główne | Lucy • Kusy • Louis • Wójt • Ksiądz • Czerepach |
| Pierwszo- i drugoplanowe | Duda • Halina • Klaudia • Pietrek • Solejuk • Solejukowa • Stach • Michałowa • Hadziuk • Hadziukowa • Policjant • Wioletka • Więcławski • Więcławska • Wezół • Wezółowa • Emanuel • Witebski • Lodzia • Dyrektorka • Babka • Jasio • Muniek • Kasia • Hryćko • Więcek • Bąk |